Ο ανδριάντας του Κωνσταντίνου Δαβάκη στην ομώνυμη πλατεία της Καλλιθέας

Συνεχίζοντας την περιήγηση στην Πλατεία Δαβάκη της Καλλιθέας μετά το Ηρώον των Ελλήνων του Πόντου συναντάμε το άγαλμα του Κωνσταντίνου Δαβάκη από τον οποίο πήρε το όνομα της η πλατεία αλλά και η παράπλευρη οδός.

Μερικά λόγια για τον Κωνσταντίνο Δαβάκη

Ο Κ. Δαβάκης γεννήθηκε στα Κεχριάνικα του νομού Λακωνίας το 1897. Έδειξε από μικρός έφεση στα πολεμικά πράγματα και με το που ενηλικιώθηκε σπούδασε στην Σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού τον Οκτώβρη του 1916). Συνέχισε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου στην Αθήνα και αργότερα στην γαλλική Σχολή Αρμάτων στο Παρίσι. Μετά την έξωση του Κωνσταντίνου και την είσοδο της Ελλάδας στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε ενεργό μέρος στις συγκρούσεις εναντίον των Βουλγάρων στο Σκρα και την Δοϊράνη όπου και δέχτηκε σοβαρό πλήγμα στην υγεία του από τα αέρια που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα πεδία των μαχών. Με την λήξη του πολέμου προβιβάστηκε σε λοχαγό επ' ανδραγαθία. Συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία όπου και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας διακρινόμενος το 1921 στις μάχες που δόθηκαν στα υψώματα του Αλπανός. Μετά την ήττα παρέμεινε στον ελληνικό στρατό μέχρι την αποστράτευση του το 1937 για λόγους υγείας.

Τον Αύγουστο του 1940 όταν η ιταλική επιθετικότητα στο Αιγαίο καθιστούσε φανερή την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε μερική επιστράτευση και ο Δαβάκης ανέλαβε την διοίκηση του 51ου Συντάγματος Πεζικού στην Πίνδο. Η 28η Οκτωβρίου τον βρήκε στο μέτωπο να αντιμάχεται με τους Ιταλούς. Υπό τις εντολές του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας ο Δαβάκης επικεφαλής δυο χιλιάδων ανδρών αντιμετώπισε την 3η μεραρχία αλπινιστών Τζούλια. Αρχικά κράτησε αμυντική στάση περιμένοντας τις εφεδρικές ενισχύσεις. Το πρώτο κομμάτι της τακτικής του - η απόκρουση της αρχικής ιταλικής επίθεσης - στέφτηκε με επιτυχία και στις 1 Νοεμβρίου έχοντας στην διάθεση του και τις ενισχύσεις που περίμενε, εξαπέλυσε επίθεση. Η αντεπίθεση στέφτηκε με επιτυχία, οι Ιταλοί οπισθοχώρησαν και μάλιστα αυτή θεωρείται η πρώτη ήττα του άξονα. Ωστόσο ο Δαβάκης πλήρωσε το τίμημα με έναν σοβαρό τραυματισμό ο οποίος εν πολλοίς στάθηκε η αιτία του θανάτου του.

Ο τραυματισμός σε συνδυασμό με προηγούμενα προβλήματα δημιούργησαν μεγάλες δυσχέρειες στην υγεία του και τον κράτησαν καθηλωμένο και μακριά από το πολεμικό μέτωπο για μήνες. Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί είχαν προελάσει στα Βαλκάνια και έθεσαν την χώρα υπό κατοχή. Ο Δαβάκης ενώ ακόμα βρισκόταν υπό νοσηλεία συνελήφθη με μερικούς ακόμα αξιωματικούς του ελληνικού στρατού  από τις ιταλικές αρχές γιατί θεωρήθηκε ύποπτος αντιστασιακής δράσης και επιβιβάστηκε σε πλοίο το οποίο είχε ως προορισμό κάποιο ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το πλοίο αυτό τορπιλίσθηκε στα ανοιχτά της Αδριατικής θάλασσας από συμμαχικά υποβρύχια με αποτέλεσμα όλοι οι επιβαίνοντες να βρουν τον θάνατο, μεταξύ αυτών και ο Δαβάκης. Το ημερολόγιο έδειχνε Γενάρη του 1943. Ο Δαβάκης ήταν 46 ετών.

Το πτώμα του ξεβράστηκε στις αλβανικές ακτές, αναγνωρίστηκε και ενταφιάστηκε στον Αυλώνα. Μεταπολεμικά, τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Μεταθανάτια η Ακαδημία των Αθηνών του απένειμε το αργυρό μετάλλιο Αυτοθυσίας.

Το μνημείο

Πρόκειται για ένα άγαλμα σχετικά μεγάλων διαστάσεων στημένο πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο. Το άγαλμα απεικονίζει τον Κωνσταντίνο Δαβάκη με την στολή του Συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού να έχει προτεταμένο το δεξί του χέρι σε μια κίνηση η οποία υποδηλώνει επίθεση ή κάποια άλλη στρατιωτική εντολή. Πρόκειται για μια δημιουργία του γλύπτη Αχιλλέα Απέργη. Αντίγραφο του υπάρχει στην Καστοριά. Πάνω στο βάθρο αναγράφεται η επιγραφή:

Κ. ΔΑΒΑΚΗΣ

Πως θα πάμε

Διαβάστε το αντίστοιχο "πως θα πάμε" εδώ

Διαβάστε για τον Δαβάκη Ι,

Φωτογραφίες από το άγαλμα του Δαβάκη εδώ