Το γλυπτό "Θνήσκων" στην Φλώρινα

Ακριβώς δίπλα στον ανδριάντα του Κώττα τον οποία παρουσίασα σε προγενέστερη ανάρτηση βρίσκεται ένα ακόμα αριστούργημα του γλύπτη Δημήτρη Καλαμάρα. Ο λόγος βέβαια για το περίφημο γλυπτό με την ονομασία "Θνήσκων". 

Τα αποκαλυπτήρια του έργου πραγματοποιήθηκαν στις 5 Νοεμβρίου του 1971. Αρχικώς είχε τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Ομόνοιας. Το έργο προβλεπόταν να λειτουργήσει ως μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Οι αντιδράσεις όμως που προκλήθηκαν από την τοπική κοινωνία, από τις πολιτικές αλλά κυρίως από τις εκκλησιαστικές αρχές (στην Μητρόπολη Φλωρίνης προΐστατο τότε ο Αυγουστίνος Καντιώτης) είχαν ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του γλυπτού με το πρόσχημα της ανάπλασης της πλατείας.

Είναι πράγματι απορίας άξιον πως μια πόλη όπως η Φλώρινα στην οποία έδρασαν σπουδαίοι γλύπτες όπως ο Δογούλης και ο Καλαμάρας αντιμετώπιζε με τέτοιο τρόπο τόσο σπουδαία έργα τέχνης. Οι συμφορές του Εμφυλίου πολέμου αλλά και η σκοταδιστική δράση φορέων παντελώς απαίδευτων είχαν ως αποτέλεσμα η πόλη να μείνει καθυστερημένη για δεκαετίες και μόλις στην αυγή του 21ου να αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται πιο εξωστρεφής (σήμερα μάλιστα λειτουργεί στην πόλη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, δυο φορείς για τους οποίους κάθε Φλωρινιώτης πρέπει να νιώθει υπερήφανος). 

Εν τέλει, το γλυπτό επέστρεψε στο δημόσιο χώρο το έτος 2002 και τοποθετήθηκε πλάι στο έτερο γλυπτό του Καλαμάρα, τον ανδριάντα του Κώττα. Το γλυπτό αυτό καθεαυτό απεικονίζει με αφαιρετική τεχνοτροπία έναν πληγωμένο πολεμιστή να κείτεται στο χώμα έτοιμος να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Εξού και η ονομασία Θνήσκων - αυτός που θνήσκει, που πεθαίνει.

Φωτογραφίες από το μνημείο εδώ

Βιβλιογραφία

• Ο πληθυσμός των αγαλμάτων, η περίπτωση της Φλώρινας, Αντρέας Ανδρέου - Ιφιγένεια Βαμβακίδου, Εκδοτικός Οίκος Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη, 2006