Φωτογραφίες από την προτομή του Χρηστάκη Ζωγράφου στα Ιωάννινα

Το μνημείο του Λόρδου Βύρωνα στην Αθήνα

Στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών, ελάχιστα μέτρα νοτίως του Εθνικού Κήπου και του Ζαππείου, βρίσκεται ένα άγαλμα χτισμένο στη μνήμη του Λόρδου Βύρωνα. Το άγαλμα κατασκευάστηκε το 1895 από τους καλλιτέχνες Chapu και Alexandre Falguiere όπως δηλώνει και η επιγραφή που βρίσκεται στη βάση του έργου "INVENIT CHAPU / SCULPSIT A. FALGUIERE". Το άγαλμα βρίσκεται πάνω σε μια βάση περίπου δυο μέτρων και παριστάνει την Ελλάδα ξυπόλυτη και γυμνόστηθη να στεφανώνει τον Λόρδο Βύρωνα, προφανώς ως ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης για την προσφορά του μεγάλου Άγγλου ποιητή στον αγώνα των Ελλήνων για απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό.

Πρόκειται για ένα προσεγμένο μνημείο που βρίσκεται σε ανοιχτό χώρο, κατάφυτο από βλάστηση και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο δεν μειώνεται η καλλιτεχνική του αξία όπως συμβαίνει με άλλα μνημεία των Αθηνών που βρίσκονται ανάμεσα σε τόνους τσιμέντου και πολυόροφες πολυκατοικίες. Είναι επίσης πολύ σημαντικό και από ιστορικής πλευράς μιας και ο Λόρδος Βύρωνας ήταν από τους ελάχιστους ξένους που πολέμησε με ανιδιοτέλεια και πάθος για την ελευθερία των Ελλήνων και όχι μόνο αφού το έργο του είναι μια γενναία κραυγή υπέρ της ελευθερίας όλων των λαών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα. Το ελληνικό κράτος όφειλε να τιμήσει αυτόν τον μεγάλο υπέρμαχο της ελευθερίας και το συγκεκριμένο άγαλμα αποτελεί έναν πολύ εύστοχο τρόπο. Ένα μνημείο αντάξιο του Λόρδου Βύρωνα, ένα στολίδι που κοσμεί το ιστορικό κέντρο των Αθηνών.

Για το άγαλμα του Βύρωνα γίνεται αναφορά από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο στο έργο του "Οι Γειτονιές του Κόσμου" ένα απόσπασμα από το οποίο παραθέτουμε παρακάτω:

Ξημερώνει. Τα τζάμια είναι ρόδινα. Κι η πολιτεία είναι ρόδινη.

Και τα τανκς του Τζον είναι μαύρα. Και μόνο

Οι νεκροί έχουν μείνει στους δρόμους της ρόδινης πολιτείας. Και μόνο

Το άγαλμα του Βύρωνα πίσω απ' το Ζάππειο,

Εκεί που στρίβουν οι ράγιες του τραμ για το Παγκράτι,

Καταμόναχο το άγαλμα του Βύρωνα πάνου απ' τους σκοτωμένους

Κοιτάει κατάματα τον Τζον

Κοιτάει τα μαύρα τανκς των πατριωτών του μέσα στη ρόδινη πολιτεία

Κι απαγγέλλει στο ρόδινο πρωινό την κατάρα του.

Μα ο Τζον δεν ακούει. Μόλις ξύπνησε.

Ερριξε μπόλικο νερό στο πρόσωπό του.

Σαπούνισε καλά τα χέρια του. Δε βλέπει τίποτα πάνου στα χέρια του.

Κατεβαίνει τις σκάλες της «Μεγάλης Βρεττάνιας»

Σφυρίζοντας χαρούμενα το Τιπερέρι.

Κι ο Βύρωνας ολομόναχος απαγγέλλει πάνου από τους σκοτωμένους

Κοιτώντας τα μαύρα τανκς των πατριωτών του

Μέσα στη ρόδινη, την έρημη, την καταπληγωμένη Αθήνα.