Το μνημείο πεσόντων στο στρατιωτικό νεκροταφείο της Φλώρινας

Η Φλώρινα είναι το αστικό εκείνο κέντρο που πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα από οποιαδήποτε άλλη ελληνική πόλη κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου. Σε αυτό συνέβαλλε καθοριστικά η γεωγραφική της θέση αφού έχει άμεση γειτνίαση με τους ορεινούς όγκους του Βιτσίου και του Γράμμου που υπήρξαν τα κυριότερα ορμητήρια του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας.

Αδιάψευστος μάρτυρας της φρίκης που βίωσε η πόλη εκείνα τα χρόνια, στέκουν τα στρατιωτικά νεκροταφεία του Εθνικού Στρατού τα οποία βρίσκονται νοτίως της πόλης, πάνω στο δρόμο που οδηγεί στα χωριά Σκοπιά και Τροπαιούχος, τριακόσια μέτρα νοτίως των νεκροταφείων του αγίου Γεωργίου. Οι περισσότεροι άνδρες του Εθνικού Στρατού που είναι θαμμένοι σε αυτό το κοιμητήριο έχασαν την ζωή τους κατά τη διάρκεια της Μάχης της Φλώρινας τον Φλεβάρη του 1949. Υπάρχουν ωστόσο και πεσόντες άλλων συμπλοκών και μαχών που καλύπτουν όλο το χρονικό διάστημα του Εμφυλίου. Η συντριπτική πλειοψηφία των πεσόντων είναι ηλικίας κάτω των 25 ετών. 

Στο κέντρο ακριβώς του νεκροταφείου υπάρχει μια στήλη και κάτω από αυτήν, η οστεοθήκη στην οποία φυλάσσονται τα οστά των πεσόντων. Πάνω στη στήλη υπάρχει χαραγμένο ένα δάφνινο στεφάνι και από κάτω ακολουθούν τα λόγια:

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ

ΤΩΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ 

ΠΕΣΟΝΤΩΝ

Πάνω στην μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει την οστεοθήκη είναι χαραγμένα τα παρακάτω λόγια:

ΟΣΤΕΟΘΗΚΕ

ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΗΡΩΩΝ

ΚΟΚΚΑΛΑ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΕΡΑ

ΑΕΙ ΤΗ ΘΥΣΙΑ

ΈΠΕΤΑΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

ΚΑΙ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Είναι λυπηρό να διακρίνει κανείς ορθογραφικά και συντακτικά λάθη σε μια τέτοια επιγραφή. Ακόμα πιο λυπηρό όμως και συνάμα άκρως διδακτικό είναι το συναίσθημα που βιώνεις εισερχόμενος σε εκείνο τον χώρο, αντικρίζοντας μαρμάρινες σειρές βουβών νιάτων τα οποία θυσιάστηκαν σε έναν πόλεμο ξενικό, ανώφελο και μάταιο, έναν πόλεμο που όμοιο του η χώρα δεν πρέπει να ξαναζήσει ποτέ.

Φωτογραφίες από το μνημείο εδώ