Το Δημαρχείο της Ερμούπολης

Ανάμεσα στις πολλές ομορφιές και τα θαυμάσια κάλλη της συριανής πρωτεύουσας, το σήμα - κατατεθέν και αυτό που προσδίδει κύρος, αίγλη και αισθητική ισχύ στην Ερμούπολη είναι σίγουρα το μοναδικής τεχνοτροπίας Δημαρχιακό της Μέγαρο.

Είναι χτισμένο στην κεντρική πλατεία της πόλης (πλατεία Μιαούλη) καταλαμβάνοντας τη βόρεια πλευρά της. Η πρόσοψη του κοιτάζει προς τον ανδριάντα του Ανδρέα Μιαούλη και νοτιότερα προς την θάλασσα. Αυτό που προξενεί εξαρχής εντύπωση στον επισκέπτη είναι το μέγεθος του. Πρόκειται για ένα μεγάλο κτίριο του 19ου αιώνα, ικανό να στεγάσει το σύνολο των υπηρεσιών του νησιού. Στη νότια πλευρά του (πρόσοψη) είναι τριώροφο ενώ στη βόρεια λόγω υψομετρικής διαφοράς (είναι χτισμένο πάνω σε λόφο) γίνεται διώροφο. Στην κυρίως θύρα οδηγεί μια επιβλητική κλίμακα αρκετών σκαλοπατιών (δεν μπήκα στον κόπο να τα μετρήσω γιατί είναι πάρα πολλά). Η είσοδος (η οποία οδηγεί κατευθείαν στον πρώτο όροφο παρακάμπτοντας το ισόγειο) αποτελείται από τρεις καμάρες καθεμία από τις οποίες έχει μια ξύλινη πόρτα. Χωρίζονται μεταξύ τους με ψευδοκίονες δωρικού ρυθμού. Ο δεύτερος όροφος είναι πανομοιότυπος με τη διαφορά ότι υπάρχει μια μεγάλη μαρμάρινη βεράντα και οι καμάρες μεταξύ τους χωρίζονται με ψευδοκίονες ιωνικού ρυθμού. Στο κέντρο της κορυφής της πρόσοψης υπάρχει επίστεψη με μεγάλο αέτωμα στο κάτω μέρος του οποίου είναι χαραγμένα τα λόγια:

ΕΡΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΑΔ ΕΙΣΑΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥΝΤΟΣ Δ. ΒΑΦΙΑΔΑΚΗΣ

Στις δυο άκρες του παραλληλόγραμμου κτιρίου υπάρχουν δυο πύργοι οι οποίοι προεξέχουν σε ύψος από την υπόλοιπη κατασκευή. Ο καθένας φέρει από ένα τοξωτό παράθυρο σε κάθε του όροφο. Στην υπόλοιπη πρόσοψη υπάρχουν άλλα είκοσι και τέσσερα παράθυρα (από δώδεκα σε κάθε όροφο) ορθογώνιου σχήματος με ψευδοαετώματα ως επίστεψη. Στο ισόγειο υπάρχουν μικρές ξύλινες πόρτες οι οποίες οδηγούν στο εσωτερικό του κτιρίου.

Μπαίνοντας λοιπόν στο Δημαρχείο από την κύρια σκάλα, το πρώτο που συναντάμε είναι μια εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα η οποία αναγράφει με χρυσά γράμματα τα ονόματα όλων των Δημάρχων της Ερμούπολης από το 1835 μέχρι και τις μέρες μας. Το ταβάνι είναι στολισμένο με όμορφα ανάγλυφα τετράγωνα μπλε χρώματος τα οποία φέρουν αστέρια στο εσωτερικό τους. Στην ευθεία υπάρχει το περιστύλιο με έξι κίονες δωρικού ρυθμού και πίσω από αυτό ο καθιστός ανδριάντας του Δημάρχου Δημήτριου Βαφιαδάκη ο οποίος οραματίστηκε την ανέγερση του κτιρίου. Εντύπωση προκαλεί η φαρδιά, μαρμάρινη σκάλα η οποία οδηγεί στον επάνω όροφο.

Εντός του κτιρίου υπάρχουν μια σειρά από μνημεία τα οποία αξίζει να μνημονεύσουμε. Πέρα από τον καθιστό ανδριάντα του Δημήτριου Βαφιαδάκη τον οποίο ανέφερα προηγουμένως υπάρχουν ακόμα η μαρμάρινη προτομή του καθώς και οι επίσης μαρμάρινες προτομές του Ανδρέα Μιαούλη και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπάρχει επίσης ένα γλυπτό του Αριστείδη Πατσόγλου με την επωνυμία "Νέος με Δελφίνι". Για όλα τα παραπάνω μνημεία έχω γράψει για το καθένα από ένα ξεχωριστό κείμενο με λεπτομερείς περιγραφές.

Από τα υπόλοιπα, αξίζει να αναφέρουμε μια κεντητή σημαία του Δήμου, χρώματος λευκού, η οποία είναι τοποθετημένη μέσα σε κάδρο και η οποία φέρει περιμετρικά μπλε μαίανδρους και στο κέντρο τη μορφή του φτερωτού θεού Ερμή με γαλάζιο χιτώνα. Περιμετρικά του Ερμή αναγράφονται τα λόγια:

ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΟΥΠΟΛΕΩΣ

1842

Αξίζει επίσης να αναφερθεί η άμαξα της Αυτοκράτειρας της Αυστροουγγαρίας Ελισάβετ η οποία εκτίθεται σε πολύ καλή κατάσταση εντός του Δημαρχείου. Σύμφωνα με την ενημερωτική ταμπέλα, τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονίας της (δηλαδή το 1902) αγοράστηκε σε πλειστηριασμό από τον Συριανό βιομήχανο Αθανάσιο Λαδόπουλο. Αυτός την χάρισε στον δικηγόρο Καλομενόπουλο Θεμιστοκλή ο γιος του οποίου το 1992 την χάρισε στο Δήμο της Ερμούπολης. 

Το αρχιτεκτονικό αυτό κόσμημα, καύχημα όχι μόνο της Σύρου αλλά ολόκληρου του κυκλαδίτικου  νησιώτικου συμπλέγματος, σχεδίασε και κατασκεύασε ο Ερνέστος Τσίλλερ. Θεμελιώθηκε το 1876 και αφού η κατασκευή του πέρασε από χίλια κύματα - μιας και το κόστος δεδομένης της εποχής και των συνθηκών ήταν δυσανάλογα μεγάλο με τα οικονομικά του Δήμου - ολοκληρώθηκε το 1891. 

Ευτυχώς για τις επόμενες γενιές, η επιμονή και το όραμα του Δημήτρη Βαφιαδάκη χάρισαν στην Σύρο ένα από τα σημαντικότερα της μνημεία.

Φωτογραφίες από το μνημείο εδώ