Η αναμνηστική στήλη της δραχμής στο Δημαρχείο Αθηνών

Ένα από τα πλέον ιδιαίτερα γλυπτά της πόλης των Αθηνών βρίσκεται τοποθετημένο στον περίβολο του Δημαρχείου. Πρόκειται για μια αναμνηστική στήλη του νομίσματος της δραχμής.

Το μνημείο

Πρόκειται για μια ορθογώνια μαρμάρινη στήλη. Στην κορυφή της τοποθετήθηκε ένα μεγάλο αντίγραφο του κέρματος της μιας δραχμής. Απεικονίζεται όπως ακριβώς το θυμόμαστε: με το καραβάκι να πλέει στα ήσυχα νερά, την λέξη ΔΡΑΧΜΗ και το νούμερο 1, τα κεφαλαία γράμματα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το έτος κοπής 1988. Κάτω από την απεικόνιση της Δραχμής είναι τοποθετημένη μια πλάκα η οποία γράφει τα εξής:

ΔΡΑΧΜΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΠΗ

ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΤΗΝ 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2002

ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΘΗΚΕ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ

Π. ΤΖΟΜΑΚΑ ΚΑΙ Π. ΓΕΩΡΓΑΡΙΟΥ

ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ Λ. ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ

2002

Συνοψίζοντας - προσωπικές εντυπώσεις

Πρόκειται για μια ακόμα φαιδρότητα από τις πολλές που κοσμούν την πόλη των Αθηνών. Τοποθετώντας το μνημείο στη δημόσια σφαίρα συζήτησης - διότι πρόκειται για δημόσιο γλυπτό - δεν μπορούμε παρά να δούμε το γελοίο της υπόθεσης. Διότι με ποιο σκεπτικό τοποθετείται μια αναμνηστική στήλη ενός νομίσματος το οποίο έχει αποσυρθεί και έχει επιστρέψει δεκάδες φορές; Διότι με την συγκεκριμένη παρουσίαση δημιουργείται η εντύπωση ότι η δραχμή χρησιμοποιούνταν ακατάπαυστα για χιλιάδες χρόνια. Όχι μόνο επί Περικλή αλλά και επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων και επί Οθωμανών...Σα να αντικαταστάθηκε μόνο από το ΕΥΡΩ και από κανένα άλλο νόμισμα.

Πέρα από την ιστορική ανακρίβεια υπάρχει και ακόμα κάτι που κάνει το μνημείο ακόμα πιο γελοίο. Πρόκειται για το οφθαλμοφανές του θέματος: εννιά χρόνια μετά την "απόσυρση" και "αντικατάσταση" της δραχμής από το ΕΥΡΩ, η επαναφορά της  φαντάζει πιο κοντά από ποτέ. Πρόκειται για μια βιαστική κίνηση, αστεία πολιτικά και απαράδεκτη αισθητικά μιας και πρέπει να είναι το μοναδικό μνημείο στην ελληνική επικράτεια το οποίο μνημονεύει το ...χρήμα, ένα ακόμα δείγμα της νεοελληνικής παρακμής. Διότι κάποτε οι Έλληνες έστηναν μνημεία για τις πολεμικές τους νίκες, για τους ποιητές και τους φιλόσοφους που γέννησε η γη τους, για τους αθλητές που θριάμβευσαν στους στίβους.

Σήμερα δεν υπάρχει καμιά αντίσταση, οι ποιητές στριμώχνονται για μια θέση στην Ακαδημία ενώ οι αθλητές δεν βγαίνουν στον στίβο αν δεν καταπιούν μια στοίβα φάρμακα. Επομένως, η καταφυγή στο χρήμα ίσως να είναι και φυσιολογική μιας και από την εποχή της παρακμής δεν υπάρχει τίποτε άλλο να μνημονευτεί. 

Υγ: Αναρωτιέμαι αν σε περίπτωση αντικατάστασης του ΕΥΡΩ από την δραχμή έχουμε και ανάλογες αλλαγές στο μνημείο.

Φωτογραφίες από το μνημείο εδώ