Το γλυπτό του Δημήτριου Χριστογιάννη για το 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής του Δήμου Εορδαίας (2012)

Τον Ιούλιο του 2012 στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου της Εορδαίας για τα 100 έτη από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού διοργανώθηκε στην πόλη της Πτολεμαΐδας το 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής. Τα Συμπόσια Γλυπτικής αποτελούν μια διαδεδομένη πολιτιστική πρακτική στον ελλαδικό χώρο και ειδικότερα μετά το γύρισμα της χιλιετίας πραγματοποιήθηκαν αρκετά σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας όπως τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα, την Κόνιτσα, την Αγία Παρασκευή και το Αιγάλεω Αττικής κ.α.

Το Συμπόσιο του Δήμου Εορδαίας πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και την αντίστοιχη Σχολή του Μιλάνο της Ιταλίας. Κύρια θεματολογία του Συμποσίου ήταν η ενέργεια (μην ξεχνάμε εξάλλου πως η περιοχή μας είναι μήτρα της ενεργειακής παραγωγής της χώρας). Σε αυτό καθώς και στα δυο επόμενα άρθρα θα παρουσιάσουμε τρία έργα του Συμποσίου τα οποία δημιουργήθηκαν από τρεις διαφορετικούς καλλιτέχνες και τα οποία βρίσκονται αναξιοποίητα στον περίβολο του κτιρίου που στέγαζε τη Σχολή της Δημοτικής Αστυνομίας, στη βόρεια είσοδο της πόλης.

Το πρώτο έργο που θα παρουσιάσω είναι αυτό του γλύπτη Δημήτριου Χριστογιάννη. Ο εν λόγω γλύπτης σπούδασε την γλυπτική τέχνη αρχικά στη Σχολή Μαρμαροτεχνίας της Τήνου (1995 -1998) και από το 1998 στη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών με καθηγητή τον Ηπειρώτη Θεόδωρο Παπαγιάννη. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 2004. Μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει στα Συμπόσια Γλυπτικής του Αιγάλεω (2002) και της Καρδίτσας (2005).

Το έργο του Δημήτριου Χριστογιάννη είναι λαξευμένο σε μάρμαρο Τρανόβαλτου (όπως και τα υπόλοιπα έργα του Συμποσίου). Πρόκειται για έναν μαρμάρινο όγκο ύψους περίπου δυο μέτρων. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της αφαίρεσης ο καλλιτέχνης προσπαθεί να δημιουργήσει μια – ακαθόριστου φύλου – ακέφαλη ανθρώπινη μορφή. Κοιτώντας το από την μια πλευρά θα μπορούσαμε να πούμε ότι τούτη η μορφή έχει φτερά και μάλιστα σπασμένα. Αν σκεφτούμε πως το θέμα του Συμποσίου είναι η ενέργεια, θα μπορούσαμε να αναγνώσουμε την γλυπτική σύνθεση ως μια διαμαρτυρία για τα δεινά που επιφέρει στην ανθρώπινη ύπαρξη η εξόρυξη του λιγνίτη (μόλυνση του περιβάλλοντος, καταστροφή υδάτων, ασθένειες κοκ).

Πάνω στο γλυπτό μπορούμε να εντοπίσουμε την υπογραφή του γλύπτη και το έτος κατασκευής:

ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ 2012

Φωτογραφίες από το μνημείο εδώ